“Vind je het goed als ik mijn vader er even bij roep!? Misschien kan zijn mening de doorslag in je keuze geven” ze kijkt me aan, glimlacht en antwoord dan “Graag zelfs! Hij heeft ook altijd leuke ideeën.” Ik loop naar achteren toe tot aan de keuken en roep dan dat hij even naar boven moet komen. Even later staat ook hij midden in de winkel naar de 2 verschillende stoffen te kijken.
“Deze kleur is echt prachtig!” Met een vastberaden uitdrukking op zijn gezicht wijst hij naar de bronskleurige stof. De klank in zijn stem is zo overtuigend dat de klant en ik het meteen met hem eens zijn: de bronskleurige stof is echt prachtig. “Als je vader brons zegt dan gaan we daarvoor.” Ik zie dat haar blik afdwaalt naar mijn vader die nu gefocust naar de motieven in het stofje aan het kijken was . “Je hebt echt een aardige leuke vader.” zegt ze. Ik kijk hem aan. Zijn beige kleurige overhemd steekt zoals altijd netjes binnen zijn bruinkleurige broek in. Een kleur die ik altijd goed vind passen bij zijn vriendelijke groene ogen. Zijn grijze krullen zijn net iets te lang. Waardoor hij in combinatie met zijn grijze snor bijna iets weg lijkt te hebben van Einstein. Ik grinnik en zeg dan: “Mwhaaa hij is wel oké, kan er mee door.” mijn sarcastische ondertoon ontgaat haar niet en ze schiet in de lach. “He wat zeg jij allemaal? Niet teveel naar haar luisteren. Af en toe is Nabila alleen maar bla bla bla.” De twinkeling in zijn ogen en zijn glimlach ontkrachten zijn woorden. Dit is ons ding. Ik hou ervan om snorremans (want zo wordt hij in onze familie genoemd) aan het lachen te maken en hij geniet er met volle teugen van om mij terug te plagen. Nee, hij is meer dan oké. Hij is geweldig!
Ongeveer 14 jaar oud was hij toen hij besloot om zijn dorp Hnata (bij Ouazane in de buurt) te verlaten en zijn levenspad te zoeken. Hij vertelde me eens dat oma het idee niet zag zitten en ze hem daarom die bewuste dag thee had ingeschonken met slaapmiddel erin. In de hoop dat hij in slaap zou vallen en zijn plannen zou wijzigen. “Werkte het ook!?” vroeg ik toen. “ja, ik had geslapen en toen ik lekker uitgerust wakker werd ben ik alsnog weg gegaan.” Arme oma, moeder van meerdere kinderen waarvan slechts 4 het hadden overleefd, had geen afscheid willen nemen van haar jongste zoon AbdelAziz. Niet wetende dat haar zoontje vele jaren later een succesvolle ondernemer in Nederland zou worden met handjes van goud.
“Ik ben toen het vak gaan leren bij een leermeester in Casablanca. En daarna over verschillende gebieden in Marokko. Van Tetouan tot aan zelfs de Sahra. Daar had ik een winkel die ik van de ene dag op de andere dag zomaar had achtergelaten. Maar dat is een ander verhaal voor een ander dag” Hij nam een slok van zijn enige verslaving: zwarte koffie. “Huh dragen ze dan ook kaftans in de woestijn!?” riep ik verbaasd uit. “De kaftan word door heel Marokko gedragen. Wel met een eigen stijl. Mensen hebben daar andere voorkeuren dan bijvoorbeeld in Tetouan. Maar goed, uiteindelijk na heel veel reizen en leren heb ik mij gevestigd in Casablanca waar ik een winkel opende. Daarna ontmoette ik je moeder en de rest weet je in grote lijnen al zelf”
En dat klopt, 3 maanden nadat ik geboren was verliet paps Marokko en kwam in Nederland terecht. Omdat er destijds geen vraag was naar de kaftans binnen Nederland besloot hij om zijn andere passie te volgen. Wat velen van jullie nog niet weten is dat pap hele groene vingers heeft. Het is niet alleen stof dat opleeft bij zijn aanraking, ook een bloem of een plant groeit hard wanneer zijn gouden handjes een zaadje in aarde duwt.
Het heeft bijna 15 jaar moeten duren voordat hij door toevallige omstandigheden besloot om zijn oude vak weer op te pakken waardoor Kaftan Fes is gaan ontstaan. Wat die toevallige omstandigheden precies waren en hoe hij Kaftan Fes verder heeft ontwikkeld vertel ik graag in een volgende blog. Ik wil iedereen bedanken die mij de afgelopen week heeft bericht! Jullie lieve reacties hebben er voor gezorgd dat we meer met jullie willen delen en dat werkt enorm motiverend. Me Nederlandse grammatica heeft me helaas ergens in groep 5 in de steek gelaten dus vergeef mijn taalfouten. Binnenkort haal ik het weer op tussen de klaslokalen in groep 5 en zal ook hierin verandering komen. Aub opmerkingen/adviezen/wensen/opbouwende feedback of vragen horen wij graag! Dit kan op Facebook (het liefst) snapchat en instagram. En dan nu mijn vraag aan jullie: willen jullie het vervolg verhaal horen van AbdelAziz en het ontstaan van Kaftan Fes in een volgende blog of zal ik daar nog even mee wachtten?
Much love,
Nabila